Nijmegen gig review

Mijn ticket voor het optreden van The View in Doornroosje te Nijmegen was al aangeschaft voordat hun tweede cd “Which bitch?” in de bus viel. Die viel me behoorlijk tegen maar om te zeggen dat ik daardoor mijn ticketaanschaf betreurde is echter niet het geval. Goed, na de uitstekende single “5Rebbecca’s” was ik er hoopvol van uit gegaan dat het een voorproefje was van een in kwaliteit net zo hoogwaardig tweede album als debuut “Hats off to the buskers”, maar zelfs toen dat niet zo bleek te zijn, bleef ik er redelijk vertrouwen in houden dat het live toch nog zou goed komen. Dat ze op de bühne in hun element zijn, had ik immers al twee keer mogen meemaken, met energieke sets in Paradiso en op Pukkelpop. De bonus dvd van “Which bitch”, die onder meer een concert van de band bevat, mag wat dat betreft als bewijsstuk dienen. Een aantal nummers van genoemde cd zijn in de setlist van het concert opgenomen en komen op de bühne beter uit de verf dan op plaat.

Het is vrij druk, ofschoon niet uitverkocht, in Doornroosje, waar The View in mei 2007 al eens eerder te zien is geweest. Het viertal jonge Schotten heeft live ondersteuning gekregen van een toetsenist die, wanneer nodig, zijn bijdrage levert en vervolgens weer in de coulissen verdwijnt. Het gezicht van zanger / gitarist Kyle Falconer wordt nog steeds goeddeels bedekt door zijn weelderige krullen, maar zijn stem openbaart zich in volle glorie. Ofschoon niet onverdienstelijk is de zang van Kieren Webster, zijn beste maatje op basgitaar, minder aansprekend tijdens het handjevol nummers dat hij de ‘lead vocals’ voor zijn rekening mag nemen. De setlist is netjes verdeeld over de twee albums: negen nummers zijn afkomstig van “Which bitch?”, acht stammen van het debuut. Wat ik op voorhand al verwachtte blijkt uit te komen: het publiek reageert het meest enthousiast op laatstgenoemde, maar daar zitten dan ook maar liefst zes singles tussen die zich sinds 2006 / 2007 hebben ontpopt tot vaste waarden in de playlist van elke zichzelf respecterende indie dj. “Face for the radio” kan derhalve rekenen op meezingende toeschouwers en tijdens “Same jeans” besluit een jongeman te gaan crowdsurfen.

Het kan zijn dat “Which bitch?” nog moet rijpen maar het mist gewoonweg de ‘instant appeal’ en beklijvende liedjes waar diens voorganger bol van stond. “Shock horror”, setopener “Glass smash” en “One off pretender” maken meer indruk dan de studioversies maar het blijven toch een beetje ‘net niet (helemaal)’ nummers die live meer overeind blijven door de enthousiasmerende uitvoering dan dankzij compositorische kwaliteiten. Na een dik uur verlaat de band het publiek bedankend, het podium. Aan toegiften doen ze (nog steeds) niet, waar ik overigens respect voor heb, want het is in de meeste gevallen een obligate onderbreking waarvan je in de meeste gevallen het nut kan afvragen. “Did you enjoy the show?” vraagt de T-shirt verkoper me na afloop in een Schots accent, terwijl ik mijn blik over het tentoongestelde aanbod laat dwalen. “Yeah, I did”, antwoord ik, terwijl mijn rechterhand onwillekeurig in een broekzak op zoek gaat naar een verfomfaaid geldbiljet. “I had a nice view”, grap ik er onbedoeld achteraan.

By Eddy Teunissen, indindo.web-log.nl, 3rd April 2009

See photos from show here.